Bazı dönemler araya o kadar çok yoğun iş dönemleri giriyor ki neye nasıl zaman ayıracağımı şaşırıyorum. Yine öyle bir döneme girdim son 3 aydır. Yarışlar, antrenmanlar, iş hayatı derken inanılmaz bir 3 ay geçirdim. Tabi ki bu dönem yeni hazırlıklarla devam ediyor önümüzdeki aylar için. Bu yüzden de bir süredir yazamadım ama vakit ayırma sırası bloga da geldi artık.
Almanya Avrupa'da genel olarak ilgimi çeken ülkelerden değildi aslında ama bu sene Berlin'den sonra fikrim baya değişmişti. Şehrin düzeni, yaşam şekli, spora olan ilgisi benim için önemli bir nokta oldu. Hemen arkasından da Garanti Yatırım Koşu Takımı olarak bir yurtdışı yarışı ararken Münih bizim için biçilmiş kaftan oldu. Benim için de Almanya'yı biraz daha tanıma fırsatı. Olimpiyat düzenlemiş bir şehrin Olimpiyat stadında finish yapma fikrine kim hayır diyebilir ki?
Bu yaz bildiğiniz gibi bomba gibi geçti. Hazırlık sürecinde hem iyi yükleme, hem güçlenme derken çok iyi yarışlar çıkardım. Bir hafta önce 10k derecemi 41:41 gibi benim için eskiye nazaran çok iyi bir süreye çektim. Münih'e gelmeden üç hafta önce ise Çeşme gibi hem zorlu hem de rüzgarlı bir parkurda 1:41:12 gibi bir PB'ye imza attım. Artık Münih'te hedefim sadece ve sadece 1.40:00 altına inmek olmalıydı zaten. Bu sporu yapıyorsanız ve iyi hazırlanıyorsanız size mutlaka emeğinizin karşılığını veriyor.
Münih Maratonu hem koşu takımı olarak gideceğimiz ikinci yurtdışı yarışı olacaktı hem de Sinem'le ilk yurtdışı yarış organizasyonumuz. Kimbilir belki bir sonraki Ironman 70.3 olur :) Almanya sağolsun Berlin öncesi bana 3 yıllık vize verdiği için ilk defa bir yarış öncesi vize koşturmacası yaşamadım. Cumartesi sabahı erkenden uyanıp yola çıkmak için Sabiha Gökçen'e doğru yola çıktık. Uçağımız vaktinde kalkınca da öğle saatlerinde Münih'e varabildik. Ancak sırf pasaport için 1 saat üzerinde sıra bekleyince vaktinde gitmemizin bir avantajı kalmadı.
Münih'te havaalanında indikten sonra şehre en kolay ulaşım tren ile. Sakın ola taksi, uber gibi diğer seçeneklere yönelmeyin derim. Biz kalabalık grup olduğumuz için de baya hesaplı bir grup bileti ile vardık şehir merkezine. Şehre ulaşınca da kişi başı 12 euro karşılığı aldığımız 3 günlük bilet ile ulaşım sorununu çözmüş olduk. Hemen otele yerleştik ve vakit kaybetmeden kitleri alabilmek için Banu ile buluşup Olimpiyat Parkı'na gittik. Şansımıza 3-4 gün boyunca hava da 20 derece ve üzerinde sıcak olacaktı Münih'te. Hem de bu mevsimde!!
Münih Maratonu'nu Berlin ile kıyaslamam gerekirse kesinlikle aynı tanınırlık ve büyüklükte bir organizasyon değil. Ama klasik Alman disiplini ile yapıldığı için aynı tutarlılıkta düzgün bir organizasyon. Çok hızlı bir şekilde kitlerimizi aldık ve güzel havada Olimpiyat parkında lezzetli bir WeissBeer içerek yol yorgunluğumuzu atmak istedik. Çünkü buradan yine hızlı bir şekilde 2 saat uzaklıkta bulunan Weissenburg kasabasına gidecek ve burada yaşayan Yücel abileri ziyarete gidecektik. Ancak bu saatten itibaren her şey ters gittiği için çok istememize rağmen gidecek treni biletini alırken 1 dk ile kaçırdık. Çok merak ettiğim bir kasabayı ve yıllardır evlerine gitmeyi çok istediğim akrabalarımızı görme şansını da kaybettik böylece.
Treni kaçırınca önce MareinPlatz'a dönüp yemek yiyecek bir yerler baktık. Zaten Münih'te her yol neredeyse MarienPlatz'a çıktığı için buradan çok bahsediyor olacağım. Yakınlarda bulunan "Viktualinmarkt' da hem bir şeyler atıştırdık hem de birer bira daha içtik. Daha sonra Nürnberg'den gelen Tevfik ile buluştuk ve sohbet ettik. Sabah çok erken kalkıp gün içinde o kadar çok koşturmuşuz ki zaten çok da fazla dayanamayıp otele erken döndük. Sabah erken kalkacağımız için daha fazla direnmenin anlamı yoktu. Nefis Alman biralarını doya doya içmek için yarış sonrasını beklemeliydim zaten =)
Geceden kıyafetlerimizi hazırlayıp uyuduk ve sabah da erkenden yarış heyecanı ile uyandık. Kahvaltımızı ettik ve Banu ile buluşup yola çıktık. Amacımız hem erken gitmek hem de maraton koşacak olan Erhan'ı yarış öncesi motive edip moral vermekti. Ama heyecan mıdır dalgınlık mıdır bilinmez ters yöne giden trene bindiğimiz için yaklaşık 45 dk kaybettik. Biz alana ulaştığımızda maraton start almıştı. 10km koşusuna da yarım saat vardı. Sinem'le Banu son hazırlıklarını yaptı. Bende onlara şans dileyip fotoğraflarını çekmek için bir gün önceden belirlediğim bir noktaya geçtim. Oradan da stada döndüm ve hem stadın hem de yarışı bitirecek olan Sinem, Gülpınar, Banu ve Tevfik'in fotolarını çekmek için kendime göre güzel bir yer seçtim. Gerçi fotoları beğendiremedik ama neyse..
10k yarışını aramızda ilk bitiren Tevfik oldu. Sinem'in yaklaşık geliş derecesini tahmin edebiliyordum ama o daha da erken gelerek 55:00 civarında en iyi derecesini yakalamış oldu (Bu sene 50dk içinde bitirecek konuma gelecek eminim). Daha sonra Gülpınar ve Banu'da sağlıklı bir şekilde yarışlarını bitirdiler. Sinem'i çıkışta tebrik etmek için ve tabi ki bana şans getirmesi için çıkıp kapıda bekledim. Çünkü o geldikten sonra ben yarı maraton startı için English Garten'e gidecektim. 10k ve maratona göre benim yarışım farklı bir lokasyondan başlayacaktı.
Yarıştan yaklaşık yarın saat önce startın oraya geldim. Adidas Runners tshirtüm ile koştuğum için farklı şehirlerde yaşayan AR koşucusu birkaç kişiyle tanışıp sohbet ettik. Fotoğraflarımı çektiler. İyi bir ısınma yaptım yarış öncesi ve start için önlere doğru bir yere geçtim. Daha önce de yazmışımdır belki ama tam bir karnaval havası oluyor yurtdışı yarışlar. Gayet eğlenceli bir start oldu. Hava dediğim gibi mükemmeldi ama Ekim ayında 23 derece sıcaklık belli bir mesafe sonrası sıkıntı da vermedi değil.
Gelişme döneminde olduğum için aslında her yarış hedefim bir öncekinden daha iyi bir derece tabi ki. Bu yarış için ise ana hedefim 1.40:00 altıydı yukarı yazdığım gibi. Ama aslında kendi içimde istediğim 1:35:00 idi. Yapabilecek gücüm de vardı aslında. Aslında diyorum çünkü 2019 bana yanlış yapılan bir yarış programının bir insan vücudunu nasıl yıprattığını çok iyi öğretti. Neyse 2020 yarış proramını ayrı bir yazıda işlemek üzere burada ara verelim.
Start verildikten sonra çok sakin ve dengeli başladım yarışa. Gaza gelip bir anda hızlanıp kendimi yıpratmak istemedim. Asıl hedefim 4:30 ile başlayıp öyle de bitirmekti. İlk 10k 4:25 gibi bir ortalama ile bitti. Çok da rahattım. 10.km den sonra sıcak rahatsız etmeye başladı. Parkur da çok keyifli idi. Bir ara AR tshirtlü bir koşucu ile yanyana geldik. Münih'te yaşıyordu ve sıcaktan o da şikayet etmeye başladı. Benden daha hızlıydı daha fazla hızlanmak istemediğim için tempomu korudum ve beni geçip gitti birkaç dakika sonra.
Şimdi iki paragraf yukarı gidiyorum ve yanlış yarış programı burda kendini belli etmeye başladı. Daha bir hafta önce Bakırköy'de zorladığım kaslarım beni uyarmaya başladı. 13-14.kmler arası iyice yorgunluğu hissetmeye ve yavaşlamaya başladım. Hedefimi de 1:37:00 ye çektim bu bölgede. Sinem bana AR Münih'in 5km dönüşünde beklediğini söylemişti. Orada az da olsa enerji depolar son 5 km yi de o şekilde geçerim diye düşündüm. Ancak yavaşlamaya devam ettim. AR Cheer Point'ine çok coşkulu girdim hatta orada bulunan herkesi enerjimle hareketlendirdim diyebilirim. Bu beni 1 km daha götürdü ama 17.km artık duvar oldu benim için. Bacaklarım gitmiyordu.
Son 4 km neredeyse işkence oldu ama 5:00 pace altına da gelmek istemiyordum. Zorlaya zorlaya son km'ye kadar geldim. Artık gerçekçi bir hedef olarak önümde sadece 1.40:00 altında bu yarışı bitirmek kalmıştı. Stada girene kadar gücümü korumayı bir şekilde başardım. Stada girdikten sonra bir anda enerji depolarım dolmuş gibiydi. Geçen sene Amsterdam'da yaşadığım gibi bir finish yapmak istemiyordum. Statlara olan ilgimi beni tanıyan herkes bilir ve bu muhteşem Olimpiyat Stadına yakışan şekilde güçlü bir şekilde bitirdim yarışı. 1.39:07 ile PB derecemi 2 dk geliştirmiş ve Berlin'de yapmak istediğim dereceyi 6 ay sonra gerçekleştirmiştim. İstediğim tam olmasa da mutlu hissediyordum kendimi.
Zaten yarış bittikten sonra o kadar güzel bir bitiren büfesi kurulmuştu ki ne yiyip ne içeceğimizi şaşırdık diyebilirim. Erhan sağolsun çıkmamış beni beklemişti. O da hedefine ulaşmış ve maratonu 3:54:00 ile bitirmiş benden önce. Ben nefesimi toplayana kadar 3'er tane falan bira içmişizdir sahanın içinde :) Daha sonra fotoğraf çekile çekile ve bira içerek diğer arkadaşların yanına döndük.
Stadın hemen dışı Olimpiyat parkı olduğu için harika bir gölet, sıcacık bir hava ve sınırsız yeşil alan vardı. Yattık dinlendik ve sonra bira içip otele döndük. Yazının geri kalanı bira içmek üzerine olabilir zaten :) Yapacak bir şey yok. Burası Münih ve her dükkan enfes Bavyera biraları ile dolu. Biz de tadını çıkarttık.
Yarışın olduğu gün yani 13 Ekim, Sinem'le ilk buluştuğumuz günün 1. sene-i devriyesi olduğu için akşamı baş başa kendimize ayırmıştık. Daha önceden Galleria Ristorante adlı bir İtalyan Restoranına rezervasyon yaptırmıştım. Güzel bir yemek ve şarap ile bu geceyi kutladık. Restoran biraz pahalıydı ama bence böyle bir akşam için güzel bir seçimdi. Bu tercihi bir de Sinem'e sormak lazım tabi umarım o da beğenmiştir :)
Pazartesi bütün gün bizimdi ve Münih'i tam anlamıyla gezebilmek için tek tam günümüz bugündü. Biz de fırsatı kaçırmadık. Erkenden uyandık ve Sinem'le sabah koşusuna çıktık. Böyle ağır koşuların ardından ertesi gün yapılan düşük nabızlı bir 5-6k koşu hem sağlıklı hem de keyifli oluyor. Parkurda olmayan ama şehrin görmek istediğimiz yada göremediğimiz başka noktalarını da görme fırsatı. Ayrıca her gittiğim yerde kendi rotamı çizmeyi çok seviyorum.
Koşuyu bitirdikten sonra Banu'yla buluştuk. Önce güzel bir kahvaltı ve sabah kahvesi. Marienplatz ve çevresinde güzel bir gezi yaptık. Kaufingerstrasse üzerinde bulunan dükkanları gezdik. Magnet aldık. Burada bulduğumuz 5 katlı bir spor mağazasından alışveriş yapmayı da ihmal etmedik. Buradan sonra da kendimizi direkt olarak English Garten'a attık. Ben zaten bir gün önce burada bulunan Biergarten ları görmüş ve hepsini hafızaya kaydetmiştim. Pazartesi de hava çok güzel olacaktı. Dolayısıyla bütün gün buradaydık.
Önce baya bir dolaştık parkın içinde. Yalnız park o kadar büyük ki saatlerce vakit geçirmemize rağmen ancak küçük bir kısmında bulunabildik. Daha sonra start noktasına yakın gördüğüm ama beni çok etkileyen bir yerde oturduk. Münih'te bir çok yerde bira bahçeleri var. Özellikle yazın hava güzel olduğunda buraların açıldığını ve çok dolu olduğunu söylemişlerdi. Şansımıza havadan dolayı da Ekim olmasına rağmen her yer açıktı. Patates kızartmalarımızı ve biralarımızı alıp afiyetle vakit geçirdik. Buradan sıkılınca parkın başka bir noktasında bulunan ve göl kenarında yer alan başka bir bira bahçesine geçtik. Hava o kadar sıcaktı ki ya da ben o kadar çok içmiştim ki üzerimi çıkarttım ve güneşlenerek bira içmeye devam ettim. Zaten bu yaz pek yanamamıştım iyi oldu :)
Akşama kadar burada vakit geçirdik. Daha sonra cadde üzerinde biraz dolaşıp önce Marienplatz'a daha sonra Viktualinmarkt'a döndük ve çok lezzetli deniz ürünleriyle bir akşam yemeği yedik. Bu yemeği neden daha önce yemediğimiz ve bu son akşamımız olduğu için biraz hayıflandık ama yapacak bir şey yoktu. Daha sonra pub tarzı başka bir mekana gittik. Pazartesi akşamı olduğu için çok sakindi her yer. Keyifli bir şekilde otelimize döndük.
Salı sabahı da çantalarımızı hazırladık ve yine merkezde kahvaltı ettikten sonra havaalanına doğru yola çıktık. Bir macera daha sona ermişti. Ve ben Münih'i bir şehir olarak çok sevdim. Berlin de güzeldi ama Münih daha sıcak bir şehir olarak geldi bana. Güzel anılar biriktirmeye devam ettik.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder